De wekker ging vanmorgen om half acht, snel wat geld in de parkeerautomaat en een bakje koffie zetten. De koffers waren al ingepakt, dus nadat we ons aangekleed hadden hebben we naar de receptie gebeld voor een trolley. Kay heeft de auto gehaald en deze hebben we ingeladen. Het paste maar net ;) Eenmaal uitgecheckt bij het hotel, zijn we naar Hertz gereden om de auto terug te brengen. Hier was alles in orde, dus met de shuttlebus van Hertz zijn we naar de luchthaven gegaan.

Op de luchthaven hebben we nog een koffer gekocht, omdat onze koffers gewoon te zwaar waren. Op de site van Delta hadden we al gekeken hoeveel het kosten als je koffer te zwaar was. Veel te veel, dus beter een extra koffer inchecken voor $ 50 i.p.v. $ 150-200 voor overgewicht. Via de computer bij de incheckbalie onze boardingpasses uitgeprint, nu hoefde we alleen maar de koffers in te checken. Zo gezegd, zo gedaan en nu maar wachten op het vliegveld.

We waren vrij vroeg, dus we hadden nog even tijd om wat te lezen, eten en drinken. Om een uur zijn we naar de gate gelopen. Om kwart voor een konden we het vliegtuig in, dat was eigenlijk onze vertrek tijd. In het vliegtuig kregen we onze handbagagekoffertjes niet in de bagagerekken, dus deze moesten we ook ontdoen van wat spullen. Eindelijk zaten we en na een korte vlucht van een uur en twintig minuten landen we op Atlanta. Dit keer hoefde we onze koffers niet op te halen, deze werden automatisch doorgestuurd.

Eenmaal bij de gate hebben we de spullen die we uit de handbagage hadden gehaald er weer ingedaan in de hoop dat de bagagerekken nu groter waren. We konden al snel inchecken en de rekken waren inderdaad groter, we hoefde er maar een dingetje uit te halen. Gelukkig we zaten en nu in 9 uurtjes naar Brussel. Het was wederom een vermoeiende vlucht, maar als je dan weer op de grond staat ben je weer vol energie. Snel de koffers ophalen, nou laat dat snel maar weg. Na een heeeeelllllleeeee tijd wachten kwam mijn koffer. Niet lang daarna kwam het koffer van Kay. Nu was het wachten op ons derde koffer. En dat kwam maar niet en het kwam nog steeds niet.....

Het ging zich om een zwart koffertje waar we een gekleurde band met TSA slot om hadden gedaan (TSA slot kan beveiliging met speciale sleutel openen, dus dan mag je koffer op slot). Na een tijd kwam er een koffer voorbij, die we maar eens even van de band hebben gehaald. Erin gekeken en ja hoor dat was ons koffer, de band was weg, dus waarschijnlijk is deze koffer gecontroleerd. Hopelijk waren ze blij met wat ze niet gevonden hebben.

Bij de uitgang stond Tim al te wachten en schrok van de hoeveelheid aan koffers.Jullie gingen toch met twee koffers... JEP ;)Daarna meteen naar de parkeergarage gelopen om met gierende banden naar Blerick te gaan. Na een uur en veertig minuten kwamen we aan bij Kay's ouders. Daar was hij dan ozze jong, helemaal blij om ons te zien en wij om hem te zien. Wat hebben we hem gemist. Natuurlijk waren we ook heel blij om de rest weer te zien en hebben we met z'n alle koffie gedronken en de souvenirs uitgedeeld.

Natuurlijk hebben we om half twee de wedstrijd Nederland-Japan gekeken. Boringgggg maar ach dan hebben we al vast iets waar we over mee kunnen praten, buiten de verkiezingen en Joran van der Sloot. Rond half vijf waren we thuis en hebben we eens even naar de andere beestjes gekeken en naar de tuin, die ziet er prachtig uit. Sjakie was ook blij de konijnen en kwartels weer te zien. Het is inmiddels kwart over tien 's avonds, bijna tijd om te gaan slapen, want dat is toch al weer enige tijd geleden.

Het was fantastisch, geweldig, grandioos om nooit te vergeten, maar het is ook fijn om weer thuis te zijn. HOME SWEET HOME!!